Een reis door India.

Als de colonne vrachtwagens zich beginnen te bewegen en ik lekker ingeduffeld tegen de zijwand aanleun voel ik me toch heel klein in deze onmenselijke massa van rotsen en meters sneeuw. Kan je je voorstellen dat er hier mensen zijn voor wie die pass een broodwinning is en dat ze niet de mogelijkheid hebben tot gemotoriseerd vervoer. Gekleed in warme maar voor ons toch meer lompen dan kleding manoeuvreren ze hun paarden en lastdieren door de pass opweg naar Kashmir of Leh.












De vrachtwagens gaan langzaam wanneer het bergop is maar god wat scheuren die vlak langs die sneeuw massa’s als het bergafwaarts is.
Meermaals worden we goed doorheen geschud. Meermaals komt die dreigende sneeuw en ijs massa op maar enkele centimeters van mijn gezicht.
Plots hoor ik getoeter en geroep de vrachtwagen waar wij opzitten schuift met een helse vaart terug naar beneden, mijn hart bonkt uit m’n lichaam, ik hou me zo stevig als ik kan vast aan de ijzeren rand. Bots met mijn rug tegen het harde metaal en val in de smurrie van de laadbak, probeer om recht te komen maar dat lukt niet, tot de vrachtwagen eindelijk stopt in een smal zijpad en ik verdwaasd in het rond kijk.
Die gasten geven echt geen kik, schakelen terug in vooruit en opweg zijn we weer.

Niet goed wetend wat er allemaal gebeurd is vergeet ik zelfs om naar het prachtige landschap achter mij te kijken.