Een reis door India (De lunch)

De Rinpoche van Leh.

Elke dag ben ik wel te vinden op het plein voor de tempel van Leh. Ik vind het zalig om in de ochtendzon te lezen of gewoon maar wat rond te kijken. Tibetaanse mannen geven mij een stuk karton om op te zitten, de betonnen trappen zijn nogal koud en regelmatig wordt er bodh-ja met koekjes rond gedeeld. Kinderen spelen op het plein terwijl de ouders bidden of gewoon een praatje doen, de tempel doet dan ook dienst als sociale ontmoetingsplaats en het is er lekker vertoeven.
Het toeval wil dat wanneer ik op zekere dag aan de praat geraak met een oudere dame vanuit Nederland die een paar Tibetaanse kinderen financieel steunt om te kunnen studeren er ook een uitnodiging komt om te lunchen met de Rinpoche van Leh.
Voor mij is dit een grote eer. Die middag zitten we met z’n drieën in het kleine kamertje van de Rinpoche en wordt er gepraat over de toestand in Leh, vooral door de Nederlandse dame en mijn vriend. K’ben zelf niet zo spraakzaam als ik mensen niet of nog maar pas ken. De dame brengt het probleem van de Kashmiri aanwezigheid in Leh aan en zegt bodweg dat het hun gewoonweg om geld te doen is. Vond dit redelijk ongepast maar ja, wie ben ik? Na een heel lekkere veggie maaltijd komt de Rinpoche tot de kern van de zaak hij heeft heel grootse plannen om een tempel met bibliotheek en klooster te bouwen en zoek daar natuurlijk centjes voor. Sorry, als er iets is waar ik heel weinig van heb zijn het wel centjes. De Nederlandse dame heeft het daar iets mindere moeilijk mee en doneert gretig.
Wanneer ik en mijn vriend s’avonds nog wat na praten over de dag, haalt ook hij de toch wel redelijk onaanvaardbare uitspraken van de Nederlandse aan. Maar ja, wie ben ik om daar over te oordelen. En eigenlijk had ze ook wel wat gelijk het alleen niet het gepaste moment om erover te praten. Ons verblijf loopt bijna ten einde niet omdat ik hier weg wil maar omdat mijn vriend nog steeds uit zijn neus bloed en ik weet wat dat betekend. Ik neem geen risico’s en zeg hem dan ook dat het wel eens hoogteziekte kon zijn en hij er beter aan doet om terug te gaan. De volgende dag zoeken we naar een mogelijkheid om weg te geraken uit Leh.
Wordt vervolg ( In mijn E-boek ga ik nog veel dieper in op deze ontmoeting, vooral over wat ik heb gezien tijdens het etentje met de Rinpoche is zeer interessant)